Zondag, 11 juni, met Frits, Ingrid, Karin, Kees, Nikki
Zondag, 9 juli, met Frits, Ingrid, Karin, Kees, Nikki, Gerwin, Harm-Jan, Michiel, Pascal, Evelien.

Voor een aantal van ons was het de eerste keer op een echte rots. Nou ja, met een beetje
verbeeldingskracht zou je dat kunnen denken. Klimmen is dan ook gelijk een beetje anders, want er
hangen geen touwen klaar. Eigen touwen dus. Voorklimmen is best spannend als je dat nog nooit
gedaan hebt. Maar een voorklimmer zekeren gaat ook net even anders dan toprope-zekeren in de
hal. Monte Cervino heeft aan de westkant op 15 meter hoogte een plateau. Daar klommen we naar
toe. En vervolgens abseilend weer omlaag. Ook een nieuwe ervaring, maar iedereen deed het.
Lunchtijd. In het speciale CU-“hutje”. Gezellig. Gezellig.
En dan naar de top. Eerst weer met z’n allen naar het plateau. Dan van het plateau naar de top op 32
meter hoogte. Oef, zo hoog, eng. Maar we doen het toch.
Op de top kun je redelijk beschermd genieten van het uitzicht. En dan weer omlaag. In één keer 32
meter abseilen. We deden het toch maar.
De tijd ging snel. Het lijkt alsof we weinig gedaan hebben. Dat is een groot verschil met klimmen in de
hal. Bij buiten klimmen ben je veel meer tijd kwijt met touwhandling, het klimmen gaat langzamer,
de voorbereiding van een abseil en de abseil zelf kosten ook altijd veel tijd. Zeker als het de eerste
keer is.
Als je buiten gaat klimmen dan wil je lekker weer. Dat was op beide dagen goed voor elkaar. Een
beetje te warm misschien, maar verder prima.

Zondag, 9 juli, was ook de dag dat Evelien afscheid van ons nam. Lekkere dingen bij de lunch. Een lief
presentje met een persoonlijk woord voor iedereen.
Na de lunch ging Evelien naar huis. Een moeilijk moment voor haar. Voor de achterblijvers ook, zag
ik. We zullen haar missen.